Mitt álit á Tetris

Við fæðumst ein.
„Það er stelpa!“.
Stelpu-tetris kubbar eru frekar þægilegir. Hægt er að snúa þeim á fjóra vegu eins og öllum öðrum tetriskubbum.

Stelpuskjáta,

kelling,

móðir

og gyðja.

Við deyjum ein,
„hún er að fara!“
Fyrst og síðast erum við ein.
Þess á milli erum við ein í Tetrisi með öðrum.  

Ég mér tetris-ins tól
tem í lífsins skól
mér gengur ill
ég geri vill

Athugasemdir

[Leynilegur aðdáandi (IP-tala skráð) 10.7.2007 kl. 15:05]

Þú ert greinilega búin að vera allt of lengi í tetris. Svo lengi að kubbarnir birtast þegar maður lokar augunum og ferð í draumalandið kallar á kubbaflóð. Þú þarft að skella þér í bíó. Harry Potter 5 fékk frábæra dóma. Sjáðu bara

[putti (IP-tala skráð) 13.7.2007 kl. 00:31]

djöfull er ég sammála Bjarna vini mínum Gautasyni, það er að segja kaflanum sem fjallar um skriftir framtíðarinnar. Hann mælir með að þú gefist ekki upp fyrr en í fulla hnefana. Þetta er alveg rétt hjá honum! Sjálfur hef ég gefist upp oftar en ég þori að viðurkenna og það hefur bara skilað mér vanlíðan. Ekki gera það!

[fokkahontas (IP-tala skráð) 13.7.2007 kl. 01:12]

ég verð að segja, þekkjandi "putta" að það er rétt sem hann segir, ekki fyrr en í fulla hnefana! ég hef horft á hann "putta" með ímyndaðar lúkurnar fullar af hári pabba síns, og það er ekkert grín að bera "natural" skraut foreldra sinna á herðunum. Augnsteinar frændanna geta íþyngt ungu hugans afli. En ég trúi því, Brissó, að ekkert fái þig stöðvað í baráttunni við lækjarsprænuna rætnu, þá hina sömu og ber arseník liðinna kvenna í æðum. Hún vætlar úr munnvikum öfundsjúkra karla og best er að hlaupa sikk sakk, líkt og undan krókódílum.

Baráttukveðjur,

fokkahontas